سفارش تبلیغ
صبا ویژن

موتور خودرو از چه قطعاتی تشکیل شده است؟

قطعات تشکیل دهنده موتور خودرو:

موتور اتومبیل از قطعاتی با جنس های متفاوت تشکیل شده است. بعضی از آن ها ثابت و برخی دیگر متحرک اند. به طور کلی موتور اتومبیل از این سه بخش اساسی تشکیل می شود که عبارت اند از:
• سر سیلندر.
• بلوکه ی سیلندر.
• میل لنگ و محفظه ی کارتر.
تصویر زیر این مجموعه را نشان می دهد.

♦ سرسیلندر توسط چند عدد پیچ، روی بلوکه ی سیلندر محکم شده است و با یک واشر مخصوص، آب بندی می شود. روی سرسیلندر قطعات مختلفی بسته به نوع موتور نصب می شود.
♦ برای مثال شمع، مانی فولد ها و احتمالاً مجموعه ی سوپاپ، میل اسبک و اسبک ها روی آن قرار می گیرند که در تصویر نشان داده شده است.
♦ در صورتی که علاوه بر موارد فوق میل بادامک نیز روی سرسیلندر باشد (موتور OHC) ممکن است تایپت، دلکو و پمپ بنزین (خودروهای کاربراتوری) نیز به مجموعه ی قطعات سرسیلندر اضافه شوند

♦ قطعات بلوکه ی سرسیلندر عبارت اند از: سیلندر، مجاری روغن، محل نصب میل لنگ، مجاری خنک کاری و … .
♦ اگر میل بادامک در بلوکه باشد، محل نصب پمپ بنزین و دلکو در خودروهای کاربراتوری روی بلوکه تعبیه می شوند. در تصویر بلوکه ی موتور 6 سیلندر V شکل را مشاهده می کنید.

تایپت، دلکو و پمپ بنزین (خودروهای کاربراتوری) نیز به مجموعه ی قطعات سرسیلندر اضافه شوند.

این قسمت شامل میل لنگ، شاتون، فلایویل، کارتر، پمپ روغن و … است.

اینک با برخی از قطعات موتور آشنا می شویم:
♦ سیلندر خودرو: استوانه ای است تو خالی که چهار عملیات سیکل اتو به وسیله ی پیستون داخل آن صورت می گیرد.
♦ پیستونخودرو: استوانه ای است که در داخل سیلندر حرکت رفت و برگشت را انجام می دهد.
♦ رینگ پیستون خودرو: حلقه های فلزی ای است که در سر پیستون قرار گرفته و قسمت بالا و پایین سیلندر را نسبت به هم آب بندی می کند.

♦ شاتون خودرو: اهرمی است که از یک طرف به پیستون متصل شده و نیروی حاصل از احتراق را به میل لنگ منتقل می کند.
♦ گژن پین خودرو: میله ای کوچک است که اتصال شاتون به پیستون را میسر می سازد و به صورت مفصل عمل می کند.
♦ میل لنگ خودرو: محوری است که توسط چند یاتاقان روی بلوکه ی سیلندر قرار می گیرد و حرکت رفت و برگشتی پیستون را توسط شاتون به حرکت دورانی (چرخشی) تبدیل می کند.

قطعه ای قارچی شکل است که در مسیر عبور هوا و بنزین یا دود خروجی از سیلندرها قرار گرفته و مسیر را باز و بسته می کند.

♦ فنر سوپاپ خودرو: فنری است که موجب بسته نگه داشتن سوپاپ می شود و روی آن اعمال نیرو می کند.
♦ خار نگه دارنده خودرو: دو عدد خار ضامن است که فنر را روی سوپاپ نگه می دارد.
♦ بادامک خودرو: قطعه ای بادامی شکل است که وظیفه دارد در موقعیت های تعیین شده سوپاپ را باز نماید.
♦ میل بادامک (میل سوپاپ) خودرو: محوری است که مجموعه ی بادامک ها روی آن طراحی و ایجاد شده است.
♦ تایپت خودرو: نام دیگر آن استکانی است و حرکت بادامک را به سوپاپ منتقل می کند.
♦ اسبک خودرو: قطعه ی واسطه ی بین بادامک یا تایپت و سوپاپ است.

قطعه ای است که به انتهای میل لنگ بسته شده و وظیفه ی جذب نیرو و باز پس دهی آن را در مواقع خاص به عهده دارد. نام دیگر آن چرخ طیار است.

♦ پمپ روغن (اویل پمپ) خودرو: یک پمپ مکانیکی است که وظیفه ی ارسال روغن به قسمت های مختلف موتور را بر عهده دارد.
♦ پمپ بنزین خودرو: این قطعه برای ارسال سوخت از باک به کاربراتور یا ریل سوخت به کار می رود. که در تصویر مشاهده می کنید.

 



5 راه برای کاهش هزینه تعمیرات خودرو

کاهش هزینه تعمیرات خودرو

1. گر گارانتی خودروی شما هنوز اعتبار دارد برای انجام تعمیرات رایگان به نمایندگی مراجعه کنید    .

تمام خودروهای جدید، چند سال و چند ده هزار کیلومتر گارانتی دارند که تقریبا تمام موارد به جز قطعات مصرفی مانند لنت‌های ترمز را پوشش می‌دهد. بعضی از خودروهای جدید گارانتی طولانی‌تری برای سیستم انتقال قدرت نیز دارند. بنابراین مواردی که تحت پوشش گارانتی قرار می‌گیرند را بررسی کنید تا بدانید که آیا مجاز به استفاده از تعمیرات رایگان در نمایندگی هستید یا نه.

دقت داشته باشید که برای حفظ اعتبار گارانتی، باید تمام سرویس‌های دوره‌ای در تعمیرگاه مجاز انجام شود.

 

2.   هنگامی‌که گارانتی خودروی شما به اتمام رسید به یک تعمیرگاه مستقل مراجعه کنید    .

بسیاری از نمایندگی‌ها سرویس‌های فوق‌العاده‌ای ارائه می‌دهند که البته این سرویس‌ها هزینه بالایی نیز دارند.  هزینه تعویض قطعات با نمونه اصلی در نمایندگی‌های مجاز معمولا نسبت به تعویض قطعات مشابه در بازار لوازم یدکی بالاتر است.

معمولا اکثر تعمیرگاه‌های مستقل می‌توانند تعمیرات یکسان را با اجرت کمتر و هزینه پایین‌تر قطعات انجام ‌دهند اما مطمئن شوید که تعمیرگاه مذکور تعمیرکارهای ماهری دارد که از دستگاه تشخیص عیب با نرم‌افزار به‌روزشده و جدیدترین ابزار سرویس استفاده می‌کنند.

طبیعی است که نمایندگی‌های مجاز، همیشه مطمئن‌ترین خدمات را به مشتریان عرضه می‌کنند و مراجعه به تعمیرکاران غیرمجاز ممکن است هزینه‌های سنگین‌تری را به مالکان خودرو تحمیل کند.

 

3.   اگر می‌توانید تعمیر خودرو را خودتان انجام دهید .

بسیاری از رسیدگی‌ها و تعمیرات خودرو هنوز هم در حدی ساده هستند که خودتان می‌توانید آنها را انجام دهید. این موارد شامل تعویض شمع‌ها، فیلترها، تسمه‌ها، شیلنگ‌ها، لنت‌های ترمز، سنسورها و بسیاری قطعات دیگر می‌شود. برای تعویض برخی از این قطعات ممکن است به ابزار خاصی نیاز داشته باشید. در هر مورد همیشه قبل از اینکه قطعه‌ای را تعویض کنید باید مشکل را دقیقا تشخیص دهید. اگر واقعا ندانید که مشکل از کجاست و مدام به امید رفع آن قطعات مختلف را تعویض کنید، حدس‌ و گمان در مورد علت یک مشکل ممکن است برای شما خیلی گران تمام شود.


4. اگر «دست به آچار» نیستید، تعمیر خودرو را خودتان انجام ندهید.

تلاش برای رفع مشکلی که فراتر از قابلیت‌های شماست، ممکن است گاهی اوقات هزینه بیشتری برای شما ایجاد کند. برای پیش‌گیری از چنین هزینه‌هایی، کافیست خودروی خود را به یک نمایندگی یا تعمیرگاه ببرید و به آنها مبلغی پرداخت کنید تا عیب را شناسایی و رفع کنند.

بله همه دوست دارند در هزینه‌ها صرفه‌جویی کنند اما اگر از کاری که می‌کنید مطمئن نیستید، ابزار مناسب ندارید یا نحوه انجام کار را بلد نیستید ممکن است چیزهای زیادی را خراب کنید که تعمیر آنها پرهزینه باشد. اگر هزینه تعمیر خودروی خود را به شخص دیگری بپردازید اغلب کم‌هزینه‌تر خواهد بود.

 

5.  قبل از اینکه خودروی شما برایتان هزینه زیادی درست کند از شر آن خلاص شوید!

این مهمترین نکته است. با اینکه ممکن است خودروی قدیمی خود را خیلی دوست داشته باشید، خصوصا اگر کسی آن را برای شما خریده باشد، باید بدانید که بدون تعمیرات فراوان و پرهزینه تا ابد عمر نخواهد کرد. بعد از گذشت سال‌ها و کیلومترهای فراوان، قطعات خودرو به‌تدریج فرسوده و خراب می‌شوند و از کار می‌افتند. ترفند صرفه‌جویی در هزینه تعمیرات این است که خودروی قدیمی خود را بفروشید یا با خودروی دیگری معاوضه کنید؛ قبل از اینکه به جایی برسد که سرپا نگه‌داشتن آن جیب شما را خالی کند.

تعمیرات اساسی مانند تعمیر موتور و گیربکس هزینه سنگینی در پی دارد. برای مثال، یک خودرو با عمر 10 سال که قیمتی در حدود 40 میلیون تومان دارد، در صورت نیاز به تعمیرات گسترده در موتور و گیربکس به راحتی می‌تواند بیش از 10 میلیون تومان خرج داشته باشد. تعویض منظم روغن، دیگر مایعات و فیلترها می‌تواند عمر موتور و گیربکس خودروی شما را افزایش دهد؛ اما حتی خودروهایی که رسیدگی بسیار مناسبی داشته‌اند سرانجام به مرحله‌ای می‌رسند که قطعات آنها به‌تدریج خراب می‌شود.

قطعاتی که به احتمال زیاد نیاز به تعویض پیدا می‌کنند باطری، دینام، پمپ آب، پمپ سوخت، کالیپرها و دیسک‌های ترمز، واحدهای پردازش الکترونیکی که در خودروهای جدید تعداد زیادی از آنها وجود دارد، سنسورهای مختلف مانند سنسور اکسیژن، سنسور موقعیت دریچه گاز، سنسور سنجش جرم هوای ورودی، کاتالیزورها، لوله‌ها و منبع‌های صداخفه‌کن اگزوز هستند. تعویض هیچ یک از این قطعات به تنهایی هزینه زیادی به مالک خودرو تحمیل نمی‌کند؛ ولی برخی از قطعات و واحدهای الکترونیکی ممکن است به راحتی چند میلیون تومان یا بیشتر به ازای هر قطعه هزینه ایجاد کنند. هنگامی‌که چندین تعمیر مختلف روی هم انباشته می‌شوند و تعمیرات تکرار می‌شود، هزینه نگهداری خودروی قدیمی شما به تدریج غیرقابل‌توجیه می‌شود.

بنابراین چه زمانی باید از شر خودروی خود خلاص شوید؟ توصیه می‌شود قبل از اینکه کارکرد خودروی شما به 130 یا 160 هزار کیلومتر برسد آن را بفروشید یا با خودروی دیگری معاوضه کنید. اگر بیشتر رانندگی شما در ترافیک سنگین بوده است باید زودتر از کارکردهای فوق و اگر قسمت عمده رانندگی شما در بزرگراه بوده است باید دیرتر از کارکردهای فوق برای فروش آن اقدام کنید. اگر عمر خودروی شما به 8 سال رسید نیز باید آن را بفروشید. ممکن است هنوز خودروی شما پس از 8 سال به درستی کار کند و کوچک‌ترین خرجی برای شما نداشته باشد اما تا ابد عمر نخواهد کرد. هر چقدر بیشتر صبر کنید احتمال اینکه دیر یا زود یک تعمیر پرهزینه را تجربه کنید بیشتر است.


استارت: 

هنگامی که کلید استارت را در خودرو فشار می‌دهید موتور استارتر که یک الکتروموتور است فعال شده و پیشرانه‌ی خودرو را می‌چرخاند تا روشن شود. اگر استارت زدید و استارتر کار نکرد به احتمال زیاد موتور ان سوخته است و باید آن را تعویض کنید. تجربه نشان داده است که استارتر بدون اطلاع قبلی و بصورت ناگهانی از کار می‌افتد. استارتر خیلی گران قیمت نیست و تعویض آن در اکثر خودروها به سادگی امکان پذیر است.

 

حسگر زاویه‌ی فرمان:

حسگر زاویه‌ی فرمان یکی از اصلی ترین ارکان سیستم کنترل کشش (TCS)  است. سیستم کنترل کشش از طریق دریافت زاویه‌ی فرمان توسط این سنسور می تواند جهت حرکت خودرو را تشخیص دهد. وقتی که فرمان به یک سوتی چرخیده باشد ولی خودرو در جهت مخالف در حال حرکت باشد، سیستم کنترل کشش این وضعیت را تشخیص داده با فعال کردن ترمزها و کم کردن دور موتور خودرو را به مسیر اصلی برمی گرداند. اگر این حسگر خراب شود چراغ هشدار سیستم کنترل کشش در پشت آمپر خودرو روشن می‌شود و ممکن است در برخی مدل‌ها چراغ ABS نیز روشن شود.

 

جعبه فرمان:

جعبه فرمان وظیفه‌ی انتقال فرمان راننده به چرخ‌ها را برای تغییر جهت بر عهده دارد. این قطعه جزو قطعات مهم خودرو است و وجود هرگونه ایراد در آن را نباید نادیده گرفت. گذشت زمان می‌تواند مشکلاتی چون از بین رفتن دنده های داخلی جعبه فرمان، خرابی اتصالات آن و نشتی روغن از اورینگ‌های آن را باعث شود.

حسگر دمای آب:

این حسگر دمای موتور را به ECU و راننده نشان می‌دهد. خرابی این سنسور باعث می‌شود که خودرو در حالی که گرم شده اما همانند حالت سرد سوخت پاشی داشته باشد و یا حتی می تواند باعث شود که ECU موتور سرد را اشتباها گرم شناسایی کند. این سنسور نیز با گذشت زمان ممکن است خراب شود. خوشبختانه تعویض آن هزینه‌ی زیادی در پی ندارد.


واترپمپ:

واترپمپ مایع خنک کننده‌ی پیشرانه را به جریان می‌اندازد. امروزه واترپمپ‌ها در انواع برقی و مکانیکی موجود هستند. بدترین حالت در واتترپمپ های برقی، از کار افتادن آنها است که در اینصورت باید واتر پمپ را تعویض کنید. واترپمپ‌های مکانیکی اما با مشکلات مختلفی از نشتی آب رادیاتور گرفته تا خرابی بلبرینگ‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. در هنگام تعویض واترپمپ بهتر است مایع خنک کننده را نیز کاملا تعویض کنید.

حسگر سرعت چرخ

حسگر سرعت چرخ، اطلاعات مورد نیاز دو سیستم ABS و کنترل کشش را فراهم می کند. این حسگر درست در پشت چرخ قرار دارد، نکته ی منفی حسگر سرعت چرخ این است که در معرض عوامل محیطی زیادی قرار دارد و همین عامل می تواند باعث خرابی آن شود اما در مقابل مزیت حسگر سرعت چرخ این است که تعویض ان به سادگی انجام می‌شود. در صورت خرابی حسگر سرعت چرخ، چراغ هشدار مربوطه در نشان دنده ها روشن می‌شود و با دستگاه دیاگ نیز می‌تواند آن را عیب یابی کرد.

انژکتور:

در قدیم برای عمل سوخت رسانی از سیستمی بنام کاربراتور استفاده می‌شود اما خودروهای مجهز به این سیستم ایراداتی مانند مصرف سوخت بالا و قدرت پایین داشتند. با پیشرفت علم الکترونیک و باز شدن پای ECU به خودروها سیستم سوخت رسانی نیز از کاربراتور به انژکتور تغییر یافت. البته خودرهای دیزلی همگی انژکتوری بوده و هستند. انژکتور در حقیقت یک نوع شیر با کنترل الکتریکی است که وظیفه ی پاشش سوخت به داخل سیلندر را دارد. البته این قطعه با استفاده از فشار بالای پاشش، سوخت را نه بصورت مایع که به شکل پودر به داخل سیلندر پاشش می‌کند. به این عمل اصطلاحا اتمیزه کردن سوخت گفته می‌شود. تعداد انژکتور ها در اکثر خودروها به تعداد سیلندر ها بوده و محل نصب آنها روی مانیفولد هوا قرار دارد.

برخی خودروها مانند تویوتا GT86 دارای دو انژکتور برای هر سیلندر هستند و انژکتور خودروهایی که مجهز به سیستم پاشش مستقیم سوخت هستند در سرسیلندر آنها قرار دارد. برای تست انژکتور می‌توان آنها را جدا کرده و یک مقوا یا کاغذ را مقابل آنها بگیرید سپس با باز کردن سوئیچ می توان مشاهده کرد که کدام انژکتور سوخت را پاشش می کند یا نه. البته همیشه به این روش نیازی نیست و در بیشتر مواقع اگر در هر کدام از انژکتورها مشکلی وجود داشته باشد خطای مربوطه در ECU خودروثبت شده و با دستگاه دیاگ می‌توان فهمید که کدام انژکتور خراب است. قیمت انژکتور نیز کاملا به مدل و برند خودرو بستگی دارد و اگر خودروی شما دارای سیستم پاشش مستقیم سوخت باشد قیمت انژکتورهای آن بسیار بالا خواهد بود.

پیستون

پیستون را باید از مهمترین اجزای موتوهای احتراق داخلی دانست. این قطعه وظیفه‌ی انتقال انرژی حاصل از احتراق را به میل لنگ با استفاده از یک رابط به نام شاتون دارد. پیستون قطعه ای استوانه شکل است که در خودروهای سواری معمولا از جنس آلومینیوم ساخته می‌شود. در اکثر خودروها سطح پیستون صاف است اما برخی اوقات سازنده تغییراتی روی سطح آن می‌دهد. برخی تیونرها برای اینکه قدرت پیشرانه را افزایش دهند، پیستون‌های استاندارد را با نمونه‌های سبک تر جایگزین می‌کنند. پیستون‌ها قطعاتی هستند که به ندرت خراب می‌شوند و دوام بالایی دارند اما استفاده ی نادرست از خودرو و فشار بیش از اندازه به پیشرانه می‌تواند سبب آسیب دیدن پیستون‌ها شود. پستون‌ها را باید بصورت دست تعویض کرد یعنی نمی توان تنها یکی یا چندتای انها را تعویض کرد بلکه لازم است تا تمامی آنها با هم تعویض شوند. قیمت پیستون معمولا ارزان نیست و تعویض آن نیز نیازمند باز شدن کامل پیشرانه و تخصص بالا است که خود هزینه ها را افزایش خواهد داد.


 

 


تعمیر ماشین

جلوبندی در بسیاری از خودروهای دیفرانسیل جلو مورد انتقاد و باعث ایجاد مشکل است زیرا این قسمت از قطعات زیادی تشکیل شده است. در خودرو‌های دیفرانسیل جلو، به دلیل آنکه مجموعه موتور و گیربکس و چرخ‌های محرک، همگی بر روی یک محور قرار دارند، این محور همواره تحت فشار بیشتری نسبت به خودرو‌های دیفرانسیل عقب است. به همین دلیل معمولاً در این خودرو‌ها استهلاک جلوبندی خودرو بیش از انواع دیفرانسیل عقب است   .

ابتدا قطعات مهم این مجموعه را یک به یک نام می‌بریم و وظایف آنها را بازگو می‌کنیم تا وقتی عیوب این مجموعه ذکر می‌شود شما پیش زمینه ذهنی از قبل داشته باشید.
بزرگترین عضو این مجموعه که می‌توان آن را مهم‌ترین عضو این سیستم نیز نامید پلوس‌های خودرو هستند. پلوس وظیفه دارد تا نیرو را از گیربکس به چرخ‌های جلو منتقل کند. به همین دلیل تحت تنش زیادی قرار می‌گیرد. پلوس‌های برخی از خودروهای دیفرانسیل جلو مثل پراید در دو سایز متفاوت به کار می‌روند. یعنی پلوس سمت راست و چپ از نظر طول با یکدیگر متفاوت هستند. خود پلوس نیز از سه قسمت تشکیل می‌شود: سر پلوس- شفت اصلی و سه شاخ آن.

بخش بعدی طبق و بوش‌ها است. طبق بازویی نسبتاً قوی بوده که به چرخ امکان نوسان می‌دهد و از یک سر به سگ دست و از طرف دیگر به شاسی متصل می‌شود. بوش آن نیز در محل اتصال نصب شده که به طبق امکان حرکت می‌دهد.
اگر از طبق بگذریم به میله موج‌گیر و بوش‌های آن می‌رسیم. این میله با شکل خاصی که دارد از واژگونی خودرو در سر پیچ‌ها جلوگیری می‌کند. این میله نوعی فنر پیچشی بوده که در سر پیچ‌ها نیرو را تقسیم کرده و با مقاومتی که از خود نشان می‌دهد از واژگونی خودرو جلوگیری می‌کند.

آموزش تنظیم جلوبندی در خانه قبل از هر چیز باید یه مقدار اطلاعات در موردِ قطعات جلوبندی رو یاد بگیریم تا قبل از تعمیر و تنظیم همه چیز رو خوب درک کنیم و موقع تنظیم کار اشتباه انجام ندیم چون جلوبندی از قسمتهای حساس ماشین هست که بی دقتی در تعمیر و تنظیمش ممکنه باعث خدای نکرده ضرر مالی و جانی بشود.
چرخهای جلوی ماشین طوری ساخته شده که بتونه به چپ و راست حرکت کنه . اما اگر دو چرخ جلو کاملا با هم موازی نباشه باعث سائیدگی لاستیکها و به یک طرف کشیده شدن ماشین هنگام رانندگی و بالا رفتن مصرف بنزین خواهد شد.

در عکسهای بالایی میبینید که چرخها با هم موازی نیست و باعث لاستیک سابی و بالا رفتن مصرف سوخت میشه  و البته جلوبندی سالم باید دوچرخ جلو کاملا با هم موازی باشد.

لاستیک سابی از مشکلات موازی نبودن چرخها هست و همچنین به چپ و راست کشیده شدن ماشین ( هنگام رانندگی روی جاده یا خیابون صاف و بی دست انداز و بدون وزیدن باد بغل )

اگر شاسی ماشین سالم باشه و ماشین هم تصادف نکرده باشه و از بغل به کمکها و لاستیک ضربه وارد نشده باشه , چرخها نیاز به تنظیم عمودی نداره .

اگر بر اثر تصادف چرخ از حالت عمودی خارج شده باشه باید با کمک دستگاههای مخصوص , زاویه ی انحراف مشخص بشه و با کمک جکِ هیدرولیکی کمک صاف بشه یا شاسی درست بشه تا انحراف تایر از بین بره .

مراحل تنطیم دو چرخ جلو و مطمئن شدن از موازی بودنشون با هم :

اگر ماشینتون در موقع رانندگی روی زمین صاف و هموار و بدون دست انداز با ول کردن فرمان مستقیم میره و به چپ و راست کشیده نمیشه و لاستیکها هم سابیدگی لبه ای و غیر طبیعی نداره پس جلو بندیِ ماشین سالم هست .

اما باز هم برای اطمینان بهتره هر سه چهار ماه یک بار یا حتی دو ماه یک بار از موازی بودن تایرها مطمئن بشید .

ابزاری که لازم دارید :

1 – یک آچار که به میله ی تنطم جلوبندی و مهره ی اون بخوره . میتونین از آچار فرانسه استفاده کنین یا یک آچار دو سر برای این کار تهیه کنید .


2 – اگر بتونین با متر دقیقا فاصله ی دو سر جلوئی و عقبی تایر رو اندازه بگیرین , این ساده ترین راه هست


با استفاده از دو تکه تخته یا فلز کاملا صاف هم میشه از موازی بودنشون مطمئن شد البته فقط یک متر کافیه و نیازی به دو متر نیست.

3- یک تکه لوله با قطر 2.5 سانت ( لوله ی اب یا گاز ) . طول این لوله باید 20 سانت کمتر از فاصله داخلی دو چرخ جلو از هم باشه و البته لازم به دکر است که این تکه لوله با قطر کمتر باید باشد که بتونه براحتی توی اون لوله ی 2.5 سانتی حرکت کند.

طول لوله بزرگ باید بیست سانت کمتر از فاصله ی داخلی دو چرخ جلو از هم باشه و البته طول لوله کوچیک در حدود 40 سانت باشد.

باید یک سر لوله بزرگ رو سوراخ کنید و یک پیچ با قطر نیم سانت ببندین بهش به طوری که وقتی که پیچ رو مکحم میکنید سر پیچ بره داخل لوله بزرگ و از حرکت کردن لوله کوچیک جلوگیری کنه .

اگر براتون امکان نداره که اون پیچ رو نصب کنین , میتونین با استفاده از یک نکه ی کوچیکِ چوبی و وارد کردنش داخلی لوله بزرگ , از حرکت کردنِ لوله کوچیک جلوگیری کنید .

هر دو لاستیک باید مثل هم باشه یعنی ارتفاعشون و عرضشون باید دقیقا یکی باشه و فشار هواشون هم باید یکی باشه .

اگر لاستیکها یا یکیشون سائیدگی بغل داره بهتر هست که عوض بشه اول .

خب حالا شروع میکنیم .

ماشین باید روی یک سطح کاملا افقی باشه .

فرمان ماشین باید کاملا صاف باشه .

اگر موقع رانندگی, ماشین مستقیم میره اما فرمان کمی کج هست پس باید انحراف فرمان هم از جلوبندی درست بشه .

هرگز فرمان رو باز نکنید . فرمان از کارخونه تنطیم شده و باز کردنش هم کلی زحمت داره هم اشتباه هست .

جلوبندهایی که وقتی بهشون میگین فرمان کمی کج هست میرن فرمان رو باز میکنند کار رو خوب درک نکرده اند وگرنه صد سال دست به فرمان نمیزنند بلکه با تغییر تنطیم جلوبندی این مشکل رو برطرف میکنند .

پشت و جلوی چرخ های عقب اجر بذارید تا ماشین تکون نخوره و ترمز دستی رو هم تا آخر بکشید چون ایمنی از همه چیز مهم تر هست .

نکته ی مهم:

در این کار باید صبر و حوصله داشته باشین و هر بار فقط نیم دور یا کمتر میله رو سفت یا شل کنین و باید دقیقا درک کنین که وقتی میله رو شل میکنین چرخ به سمتِ توی ماشین کج میشه و وقتی میله رو سفت میکنین یعنی میله کوتاه تر میشه و دهنه ی چرخها باز میشه .

بعد از اینکه کاملا مطمئن شدین که فرمان انحراف نداره و دو چرخ هم کاملا با هم موازی شده اونوقت مهره ی میله ای تنطیم رو محکم کنین تا میاه تنطیم از جاش حرکت نکنه به مرور زمان .

نکته بسیار بسیار مهم: هرگز قبل از خوب یاد گرفتن و درک کردنِ همه مراحل دست به انجام این کار نزنید.

میزان باد لاستیک استاندارد انواع خودروها :

تنظیم باد لاستیک خودرو یکی از فاکتورهای تاثیر گذار در جهت کارکرد بهینه اتومبیل و عمر لاستیک می باشد. در این میان میزان دقیق تنظیم باد لاستیک برای بسیاری از رانندگان اتومبیل همواره مورد سوال می باشد. بسیاری از رانندگان , به اشتباه, بر این باورند که جهت تنظیم باد چهار چرخ لاستیک باید حداکثر فشار باد توصیه شده روی جداره لاستیک را  معیار دقیق تنظیم باد قرار داد.

حال اگر باد لاستیک خود را بر مبنای این عدد حک شده روی جداره لاستیک تنظیم کنید دو اتفاق زیر برای لاستیک شما رخ خواهد داد:

1. تغییر در قابلیت فرمانپذیری لاستیک که براساس آن لاستیک شما به یک سمت در زمان رانندگی و در زمان ترمز گرفتن تمایل خواهد نمود.

2. کاهش عمر لاستیک: در زمان تنظیم باد طبق حداکثر فشار توصیه شده روی جداره لاستیک مرکز لاستیک میل به خوردگی و سایش بیشتری پیدا می کند و همچنین احتمال ترکیدن لاستیک در این زمان نیز افزایش میابد.

حال مهمترین سوالی که پیش می آید اینست که میزان باد مناسب لاستیک جهت تنظیم باد چه مقدار می باشد؟

ابتدا باید دانست که, میزان باد مناسب لاستیک عمدتا توسط تولید کننده خودرو بصورت یک لیبل درون خودرو و یا روی کاتالوگ خودرو قید می شود. تولید کنندگان اتومبیل در زمان طراحی خودرو و انتخاب نوع لاستیک از استانداردهای متعددی جهت انتخاب لاستیک مناسب برای یک خودرو استفاده می کنند.

چه زمانی باد لاستیک های خود را تنظیم کنیم؟

در زمانهای زیر همواره به رانندگان توصیه می شود که میزان باد لاستیک خودروهای خود را تنظیم کنند:

1.  هر 30 روز یکبار و یا با هر بار بنزین زدن خودرو در یک ماه

2.  تغییر درجه حرارت به میزان 10 درجه سانتیگراد و بیشتر

حداکثر میزان باد لاستیک پراید

بین 30 تا 32 درجه نرمالشه

180 : میزان باد 34 الی 35

فابریک 160 : میزان باد 32

اسپورت بارینگ : میزان باد 29 ال 30

میزان باد لاستیک علاوه بر تآثیر در فرسودگی و ساییدگی لاستیک، در بسیاری از عملکردهای خودرو مانند حرکت در مسیر مستقیم، نیروی ترمزی، چسبندگی جاده، عملکرد سیستم تعلیق، مصرف سوخت، شتاب و... تآثیرگذار است.
فشار کم باد لاستیک باعث داغ شدن بیش از حد لاستیک و صدمه داخلی به آن می شود. در سرعت بالا این پدیده می تواند باعث کنده شدن قسمت هایی از آج لاستیک و یا حتی ترکیدن لاستیک شود. برای نمونه کم باد بودن لاستیک به اندازه 6 psi (حدود 20 درصد فشار استاندارد) سایش لاستیک را نامنظم  کرده و عمر آج را 25 درصد کاهش میدهد مصرف سوخت نیز 5 درصد افزایش می‌یابد. همچنین به مقدار قابل توجهی دقت فرمان دهی کم شده و پایداری خودرو در پیچ ها کاهش می‌یابد. در صورتی که فشار باد 6 psi بیشتر از حد استاندارد باشد باز هم موجب سایش نامنظم لاستیک شده و هنگام عبور از دست اندازها ممکن است به لاستیک آسیب وارد شود. علاوه بر آن از آنجا که تنش های جاده مستقیماً به سیستم تعلیق منتقل می‌شود، سیستم تعلیق نیز ممکن است آسیب ببیند. البته بالا بودن تا حدی باعث افزایش دقت فرمان دهی و پایداری در پیچ ها می شود. به همین دلیل در مسابقات اتومبیل رانی لاستیک را بیشتر از حد معمول باد می کنند.